Termowanie to inaczej wygrzewanie. Metoda ta wywodzi się z Finlandii. Jest ono procesem, dzięki któremu drewno staje się bardziej odporne na działanie wody czy korozję biologiczną. Gdy poddajemy termowaniu rodzime drewno, to staje się ono wówczas bardziej wytrzymałe niż gatunki egzotyczne. Na skutek termowania materiał się zmienia, powstaje nowy, o zmienionych właściwościach. Proces ten polega na poddawaniu drewna działaniu wysokiej temperatury (waha się ona w granicach od 160 do 230 stopni Celsjusza). Przebiega w ciągu kilkudziesięciu godzin. Metoda termowania obejmuje trzy typy działań: suszenie w odpowiedniej temperaturze, obróbka cieplna, a na samym końcu chłodzenie.
Zalety termowania drewna
Gdy poddajemy drewno termowaniu, wzrastają jego parametry użytkowe. Termowanie to poddawania surowca działaniom pary wodnej oraz wysokiej temperatury, co modyfikuje drewno, prowadząc tym samym do skarmelizowania cukrów. Drewno poddane termowaniu wyróżnia się ciekawą, ciemną barwą. Termowanie zapobiega rozwojowi mikroorganizmów, a także grzybów i bakterii (nie posiada bowiem wystarczającej ilości składników odżywczych dla ich rozwoju). Proces ten sprawia też, że izolacyjność cieplna drewna wzrasta, co powoduje, że zostaje zachowana stabilność wymiarowa. Wielką zaletą jest fakt, iż nie trzeba w żaden sposób konserwować termowanego drewna. Ponadto jest ono w pełni ekologiczne. Doskonale nadaje się do miejsc podatnych na zawilgocenie, czyli np. do łazienki, albo jako elewacja wykończeń zewnętrznych. Obróbka termiczna sprawia, że drewno uzyskuje piękny odcień ciemnego brązu. Jest to głęboki, intensywny i bogaty kolor.
Wady termowania drewna
Niestety, drewno termowane ma też swoje wady. Jedną z nich jest brak odporności na działanie promieni słonecznych (UV). Na skutek ich działania drewno zaczyna tracić swój kolor, szarzeć, a także staje się podatne na złamania, słabe. Jego wytrzymałość mechaniczna znacznie się obniża. W związku z tymi wadami nie jest ono polecane jako element konstrukcyjny.